Την Παρασκευή 26-04-2024 οι μαθητές του Β1 αναβιώνοντας το έθιμο «Ο Λάζαρος» με τη δασκάλα του τμήματος Πολυκανδρίτου Μαρία και την βοήθεια της εκπαιδευτικού Μακράκη Ανθής κατασκεύασαν με ξύλινες κουτάλες ομοιώματα του Λαζάρου (συριανό έθιμο). Κατόπιν περιηγήθηκαν σε όλες τις τάξεις του σχολείου και τραγούδησαν τα κάλαντα του Λαζάρου (Παραδοσιακό Σύρου) . Αυτά τα κάλαντα σηματοδοτούσαν τον ερχομό της Άνοιξης και το ότι το Πάσχα πλησίαζε όλο και πιο κοντά.
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια,
Ήρθε η Κυριακή που τρών’ τα ψάρια
Πού ‘σουν Λάζαρε πού ειν’ η φωνή σου
Που σε γύρευε η μάνα κι η αδελφή σου
Ήμουνα στη γη, στη γη χωμένος
Κι από τους νεκρούς, νεκρούς αναστημένος.
Δώστε μου νερό, νερό λιγάκι
να ξεπλύνω της καρδιάς μου το φαρμάκι
Βάγια βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό
και την άλλη Κυριακή, τρώνε το παχύ αρνί.
Το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων) τα παιδιά γύριζαν τα σπίτια και τραγουδούσαν τα κάλαντα, που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου κρατώντας στα χέρια «Τα Λαζαράκια». Είναι πασχαλινά έθιμα που αποτελούν στοιχείο της πολιτισμικής κληρονομιάς.
 |
Ο τρόπος κατασκευής των ομοιωμάτων του Λαζάρου είναι μοναδικός σε ολόκληρη την Ελλάδα καθώς πρόκειται για έθιμο καθαρά Συριανό. Το ομοίωμα του Λαζάρου φτιάχνεται με την κουτάλα της σούπας ή την τρυπητή κουτάλα με βαμβάκι άσπρο, ύφασμα, κι ένα κλωναράκι για χέρια. Τα στολίζουν με λουλούδια και ξεχύνονται στους δρόμους της τραγουδώντας τα Συριανά κάλαντα του Λαζάρου. Τα κάλαντα του Λαζάρου τα έλεγαν μόνο στην Άνω Σύρο και στην Ερμούπολη. |
 |
 |
